Havana en Trinidad
Ik moet bekennen dat ik mijn bedenkingen had bij een groepsreis (of ‘danskamp’ zoals ik het eerst noemde...) Zou je wel het echte Cubaanse leven proeven? Maar toen ik met mijn koffer door een fietstaxi door de rumoerige straten van het oude Havana naar mijn casa werd gebracht (fruitkarren en honden ontwijkend) wist ik dat dit een succes zou worden. Bij aanvang van de eerste dansles stonden de Cubanen en de Nederlanders nog wat onwennig als in een scène van West Side Story tegenover elkaar. Maar al na een uur gebonnen de schouders te schudden en kwam er een ongelooflijke energie los! Er volgden stadstours, feesten, vele mojito’s, excursies en weinig slaap. De Cubaanse leraren waren enthousiast, streng maar respectvol, energiek en enorm getalenteerd. Overal waar we kwamen werd er gedanst, gedanst gedanst! Bernard bleek een warme en enthousiaste begeleider die iedereen in de gaten hield en op ontspannen wijze voor alles een oplossing zocht. Na een week Havana ruilden we het rumoer van de overweldigende stad in voor het schattige Trinidad. Maar de rust verdween toen we onze dansleraren ontmoetten en de ene na de andere Rueda danstten. Nadat ik nog geen genoeg had gekregen na de Casa de la Musica volgden we in een klein groepje de Cubanen naar clubs die zij graag bezochten. Op de laatste avond belandden we in Ayala, een in een grot verborgen discotheek. En waar boven de grond de krekeltjes kraakten, gingen beneden de flessen van hand tot hand en werd er eindeloos gedanst. (Ik waande me in een zorgvuldig geënsceneerde rum-reclame.) Vroeg in de ochtend trippelden we over de keien door de stille straatjes van Trindad naar onze casa voor een snelle douche waarna Bernard ons ophaalde met de taxi. We werden uitgezwaaid door de lieve familie van de casa die ons nog snel van koffie voorzag. Ik heb het echte Cubaanse leven geproeft en ontmoetingen gehad om nooit te vergeten! En nu is het met heimwee aftellen naar de volgende reis!
Jantine, 31, Delft
